स्वरोजगार
(करिब 300 शब्द)
युवा भनेको राष्ट्रको आधारशिला हो। युवाहरू नै राष्ट्रको विकास, समृद्धि र उन्नतिको मेरुदण्ड मानिन्छन्। तर वर्तमान अवस्थामा शिक्षित युवा वर्ग बेरोजगारीको समस्याबाट पीडित छन्। यस्तो अवस्थामा स्वरोजगारले मात्र यो समस्याको समाधान गर्न सक्छ।
स्वरोजगार भन्नाले आफ्नो सीप, ज्ञान र लगानीद्वारा कुनै व्यवसाय, उद्यम वा पेशा सञ्चालन गरी जीविकोपार्जन गर्नु हो। आजको युवापुस्ताले सरकारी वा निजी जागिरको आशामा समय खेर फाल्नुभन्दा स्वरोजगारतर्फ आकर्षित हुनु अत्यन्त आवश्यक छ।
स्वरोजगारका थुप्रै क्षेत्रहरू छन् — कृषि, पशुपालन, सिप-मूलक उद्योग, हस्तकलाका सामग्री, सूचना प्रविधि, व्यवसाय, व्यापार आदि। यस्ता क्षेत्रमा युवाहरूले चाहनाअनुसार व्यवसाय थालनी गर्न सक्छन्। उदाहरणको लागि, कसैले गाईपालन, कसैले सिलाइ-कटाइ, कसैले कम्प्युटर सेवा केन्द्र सञ्चालन गर्न सक्छ। यसो गर्दा आफू मात्र होइन, अरूलाई समेत रोजगार दिने अवसर मिल्छ।
सरकारले पनि स्वरोजगार प्रवर्द्धन गर्न विभिन्न कार्यक्रमहरू संचालन गर्दै आएको छ। युवासँगै सीप विकास कार्यक्रम, सहुलियत ऋण योजना, तालिमहरू आदि यसको उदाहरण हुन्। यस्ता अवसरहरूको उपयोग गर्न सके युवा वर्ग आत्मनिर्भर बन्न सक्दछ।
स्वरोजगारको फाइदा थुप्रै छन्। यो बाटो समातेमा आत्मसम्मान बढ्छ, आर्थिक रूपमा सक्षम भइन्छ र समाजमा प्रतिष्ठा पनि बढ्छ। साथै, अरूलाई पनि रोजगारी दिने क्षमता विकास हुन्छ। स्वरोजगारले दिमागी सिर्जनशीलता, मेहनत र लगनशीलताको प्रयोग गराउँछ, जसले अन्ततः राष्ट्रलाई पनि सबल बनाउँछ।
अन्ततः, आजको युवा पुस्ताले स्वरोजगारलाई अपनाएर बेरोजगारीको समस्याबाट मुक्त हुनुपर्छ। आफ्नो सीप र रुचिका आधारमा व्यवसाय थाल्नुपर्छ। स्वरोजगार नै दीगो विकास र समृद्धिको मूल आधार हो। त्यसैले, “कामको सम्मान गरौं, स्वरोजगार अपनाऔं” भन्ने नारालाई व्यवहारमा उतार्नुपर्छ।
